Nowe przepisy dotyczące instalacji telekomunikacyjnej w budynkach

Szczegóły

Nadrzędna kategoria: Artykuły

Opublikowano: poniedziałek, 21, styczeń 2013 21:16

W Dzienniku Ustaw z dnia 22 listopada 2012 r. w pozycji 1289 ukazał się nowy akt prawny. Jest to rozporządzenie ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej z dnia 6 listopada 2012 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.

Instalacje i urządzenia telekomunikacyjne w budynku powinny być tak rozmieszczone, aby nie powstawały kolizje z innymi instalacjami, w tym niekorzystne wzajemne oddziaływanie. Instalacje i urządzenia telekomunikacyjne nie mogą stwarzać zagrożenia dla osób korzystających z części wspólnych budynku.

W nowelizacji w miejsce dosyć skąpo sformułowanych zaleceń zawartych w uchylonych dwóch paragrafach (§ 191 i § 192) dodano nowy obszerny rozdział 8a − zatytułowany: „Instalacja telekomunikacyjna” i poświęcony zasadom wyposażania budynków zamieszkania zbiorowego, budynków użyteczności publicznej, a także wielorodzinnych budynków mieszkalnych w instalacje telekomunikacyjne. W nowelizacji przywołano postanowienia zawarte w § 56, który stanowi, że: „budynek mieszkalny wielorodzinny, budynek zamieszkania zbiorowego i budynek użyteczności publicznej powinien być wyposażony w instalację telekomunikacyjną (wykonaną wg normy dodanej w załączniku nr 1w pozycji 47a), a w miarę potrzeby również w inne instalacje, takie jak telewizji przemysłowej, sygnalizacji dzwonkowej lub domofonowej, w sposób umożliwiający zapewnienie ochrony instalacji przed dostępem osób nieuprawnionych”. Rozporządzenie przewiduje w zależności od funkcji budynku wyposażenie w różne rodzaje instalacji (tablica).Poszczególne elementy wyposażenia w rozporządzeniu określono w sposób następujący poniżej.

1. Kanalizacja telekomunikacyjna − ciąg elementów osłonowych umożliwiających wprowadzenie kabli do budynku oraz ich rozprowadzenie, w tym m.in. przepustów kablowych, rur instalacyjnych, szybów instalacyjnych, koryt, duktów i kanałów instalacyjnych;

2. Telekomunikacyjne skrzynki mieszkaniowe − skrzynki (zlokalizowane w pobliżu drzwi wejściowych do mieszkania) służące do umieszczenia doprowadzonych do nich zakończeń kabli, urządzeń aktywnych lub pasywnych oraz innych związanych z dystrybucją sygnału w mieszkaniu;

3. Światłowodowa infrastruktura telekomunikacyjna budynku − kable światłowodowe wraz z osprzętem instalacyjnym i urządzeniami telekomunikacyjnymi, począwszy od przełącznicy światłowodowej zlokalizowanej w punkcie połączenia z publiczną siecią telekomunikacyjną, do zakończeń kabli w każdej telekomunikacyjnej skrzynce mieszkaniowej;

4. Antenowa instalacja zbiorowa – instalacja służąca do odbioru cyfrowych programów telewizyjnych i radiofonicznych naziemnych lub satelitarnych;

5. Okablowanie – ułożona w budynku sieć kabli (wraz z osprzętem) służąca do połączenia przełącznicy kablowej (zlokalizowanej w punkcie połączenia z publiczną siecią telekomunikacyjną) z telekomunikacyjnymi skrzynkami mieszkaniowymi;

6. Maszt antenowy – maszt usytuowany na dachu budynku lub w uzasadnionych przypadkach usytuowany poza nim, przystosowany do umieszczenia na nim anten przedsiębiorców telekomunikacyjnych świadczących usługi telekomunikacyjne drogą radiową oraz umieszczenia odpowiednich elementów instalacji, o których mowa w pkt. 4 i 5.W rozporządzeniu sprecyzowano (§ 192f.1) wymagania dotyczące punktu połączenia instalacji telekomunikacyjnej w budynku z publiczną siecią telekomunikacyjną. Ten punkt styku powinien być:

• usytuowany w odrębnym przystosowanym do tego celu pomieszczeniu technicznym (zgodnym z warunkami technicznymi określonymi w § 96-98: izolacja akustyczna i przeciw drganiom, minimalne wymiary itp.) na pierwszej kondygnacji podziemnej lub pierwszej kondygnacji nadziemnej budynku, a w przypadku braku możliwości zapewnienia takiego pomieszczenia − w szafce telekomunikacyjnej wyposażonej w odpowiednią instalację i urządzenia elektryczne;
• wyposażony w przełącznicę z funkcjonalnymi polami krosowymi, zapewniającą możliwości wielokrotnego podłączania i odłączania zewnętrznej sieci telekomunikacyjnej i instalacji wewnętrznych;
• zabezpieczony przed wpływem ¡niekorzystnych czynników zewnętrznych oraz dostępem osób nieupoważnionych;
• łatwo dostępny dla obsługi technicznej;
• oznakowany w sposób jednoznacznie określający przedsiębiorców telekomunikacyjnych korzystających z tego punktu;
• umożliwiać montaż szafek telekomunikacyjnych, urządzeń i osprzętu instalacyjnego;
• zapewniać możliwość przyłączenia przedsiębiorców telekomunikacyjnych do instalacji telekomunikacyjnej budynku na zasadzie równego dostępu.

Zgodnie z postanowieniami § 192f ust.2 instalacje i urządzenia telekomunikacyjne w budynku powinny być tak rozmieszczone, aby nie powstawały kolizje z innymi instalacjami, w tym niekorzystne wzajemne oddziaływanie. Instalacje i urządzenia telekomunikacyjne nie mogą stwarzać zagrożenia dla osób korzystających z części wspólnych budynku.

W instalacji telekomunikacyjnej należy zastosować urządzenia ochrony przed przepięciami (§ 192f ust.3), a gdy instalacja może być narażona na przetężenie również w urządzenia ochrony przed przetężeniami, natomiast elementy instalacji wyprowadzone ponad dach należy wyposażyć w ochronę odgromową w ramach instalacji piorunochronnej obiektu. W budynkach bez zewnętrznej ochrony odgromowej elementy te należy połączyć bezpośrednio z uziomem. Urządzenia antenowe wychodzące ponad dach oraz ciągi instalacji antenowych w budynkach przekraczające 10 m powinny być chronione ochronnikami zabezpieczającymi od przepięć pochodzących od wyładowań bezpośrednich i pośrednich.

...pełna wersja artykułu w EI 01/2013